கட்டுரைகள்

During our India trip from Jan 4 to Mar 8, 2017, my wife and I were fortunate enough to visit a few holy places and shrines. What follows is a brief account of our trips to these places.

1. To Chidhambaram

We arrived at Chennai from Toronto on Jan 6, 2017. After staying in a hotel (Hotel Maris in Radhakrishnan Salai) for 3 nights, we left for Chidhambaram on Jan 9, 2017. By then, the ‘Arudhra Dharisanam’ festival, inarguably the most important celebration of Lord Nataraja and Goddess Sivakami in Chidhambaram and all other Siva temples in Thamizh Nadu, had already started from Jan. 2. We stayed in the hotel Nataraja Residency (a very and hospitable nice place). On the day we arrived, the Uthsava moorthi took the Bhikshatanar form in the evening procession. We could not, unfortunately, witness the procession as I was sick with severe cold from the day we arrived in India. On the next day, the Pancha Moorthi-s (Lord Nataraja, Mother Sivakami, Ganesa, Subramanya with Valli and Dhevasean and Chandikesvara along with Saint Manikkavachaka in the front facing the Lord) are taken in procession in individual chariots (‘Thiru Ther’) along the four streets surrounding the Nataraja Temple. This is a sight which cannot be described in words. As I was sick and Girija went for the dharsanam in the morning for a short time. In the afternoon, to enable me to see this divine procession, we took an auto rickshaw which took us to the place where the procession had progressed at that time.

As I stood watching the Lord from at a good distance, I saw two gentlemen whom I had met in 2012 during the Arudhra Dharisanam festival days in Chidhambaram. They were Alan and Kerry from Sydney Australia both of whom have been witnessing this function every year for the 31^st time without a break! They waved at me and my wife and came near us. As we talked, we started to walk towards the Nataraja chariot and stood right in front of it to have a sumptuous dharisanam. Then we joined others in pulling the chariot along two remaining streets. All along, I did not think about my cold which kept me bed-bound the previous few days. In fact, the cold had already left and Alan and Kerry planned our strategy for witnessing the great Arudhra abhshekam and the subsequent Arudhra Dharisanam the next (final) day. (After bringing the Chariots to the starting point in the evening, pooja with dheeparadhana is performed by the Deekshthars along with the singing of Manikkavachakar’s Thiruvembavai songs; I had watched this wonderful Pooja in 2012 till late in the night.) [Taking pictures of deities inside and outside the Temple in Chidhambaram is strictly prohibited, although some still violate this stipulation.)

The next day (Jan 10) was the last and most important day of the 10-day festival when Lord Nataraja and Mother Sivakami are given the Arudhra Maha Abhishekam in front of tens of thousands of ardent devotees who come from all over India and abroad to watch this holy event and also the subsequent Arudhra Dharisanam when the Divine Couple are dressed up in a uniquely beautiful way and are taken in a huge procession where they enter dancing into the Kanaka Sabha, back after spending the previous 10 days outside giving devotees from everywhere to see their splendour. We watched the Arudhra Abhishekam in the morning in the Thousand- Pillar mandapam and were joined afterwards by Alan and Kerry for witnessing the Arudhra Dharisanam in the afternoon. Unlike the morning function done in the open spacious outer prakaram of the Temple, the Arudhra Dharisanam procession starts from inside the Thousand Pillar mandapam and ends in the interior Sanctum) with huge crowds of devotees surging in to have a close look of the Deities. With their 31-year experience behind them, Alan and Kerry guided us to the best place to stay and watch, the interior Hall of the sanctum which was narrow and packed with devotees. After a good wait, we were blessed with the holiest sight of our life, the entering of the Lord and His Spouse into the front hall to finally reach their places inside the sanctum sanctorum of the Golden Sabha. Our eyes were filled with tears of joy seeing the Lord at such a close range. Mother Sivakami’s idol was taken to the paLLaiyaRai (bed chamber) where She will join the Lord in the night after the ardhajAma Pooja. Lord Nataraja was then lifted along a ramp into the sanctum sanctorum (from where He had gone out in the previous 10 days.) Finally, Sain Manikkavachakar’s Union with Lord Nataraja is enacted with poojai and dheepa aradhana. (This has reference to the last event in the Saint’s life where he was asked by the Chidhambaram Dhikshithars to explain the meaning of his great work ThiruvAchakam, which was dictated by the Saint to Lord Nataraja who was disguised as an old brahmin. The Saint pointed out to the Lord and said He is the answer and entered into the Lord’s abode, Sivapadham.)

2. To ThiruvannAmalai

The next day (Jan 12, 2017) we took a taxi drive to Thiruvannamalai. We were not aware until we reached there that that day was Bhagavan Ramanar’s Jayanthi Day. We first drove to our pre-booked guest room in Yogi RamSurat Kumar Ashramam (hereafter referred to YRSA) which is at a walkable distance to Ramanasramam. (By God’s grace, we were given to stay there for nearly a month instead of a week or less given to most visitors. Later on Jan.26, I was asked by YRSA’s secretary, Sri. Swaminthan, to hoist the flag at Indian Republic day celebration at the Asramam-run primary school across the guest rooms and give a speech to young students; that endeared us to the lovely children during the rest of our stay!) On the Jayanthi day, Ramanasramam was decorated all over with flowered arches and the place was filled to the brim with devotees from everywhere.

Special Pooja-s were going on inside the Shrines of Bhagavan and His Mother. We were fortunate to witness these and to participate in the lunch prasadham (which was served outside to the huge line up of devotees) and in the evening parayanam and poojai. For the rest of our stay till Feb. 7, we visited the Asramam and spent most of our time there returning to YRSA mainly for food and rest. Pongal day (Jan 14^th) was celebrated with special poojai and Annamalai Thevaram parayanam in the evening. The next day was pradhosham as well as maattup Pongal day and both Natarajar and Nandhi Dheva at Mother’s shrine were decorated with garlands of flowers (as well as edibles on Nandhi) and were offered a special poojai (see pictures.)

During the evening pradhosham time, we were at the Arunachaleswarar temple and had a wonderful dharsanam of the Lord and His consort Unnamulai Amman as well as Nandhigesvara who was elaborately decorated with vilvam , flowers and edibles.

On Jan. 16^th, we met Sri Nochur Venkataraman at his home and had a wonderful conversation with him for about 1.5 hrs. He explained the special meanings of several of the words in Bhagavan’s Aksharamana maalai, Ulladhu Narpathu and Arunachala panchakam. On 17^th morning, we met David Godman for about 45 minutes (-we got extra 20 min due to someone else not showing up after20 min.; see picture). We introduced ourselves as Toronto Ramana sathsang members. It was a very useful meeting and will stay in our minds forever.

We also met our friends, Sri Krishnamurthy and Seethalakshmi (parents of Sri. Siva Ramakrishnan in Brampton) from Chennai who were renting a house in Thiruvannamalai. They introduced us to Sri. Chandramouli, the librarian who is well versed in Thamizh verses like Thevaram and to Sri. Mohan who spent almost all his waking time in the Asramam’s meditation hall. At a later date, we were able to meet Sri. Devaraj who used to live in Ottawa before deciding to give up all his possessions and live permanently in Thiruvannamalai; he had earlier visited the Toronto Ramana sathsangam. Alan and Kerry whom we met in Chidhambaram paid a visit to Thiruvannamalai on Jan 23 and spent time with us until the next day when they left for Thanjavoor (see picture). On Jan. 26, we met Dennis Hartel who runs the Arunachala Ashram in New York and Nova Scotia (and whom I had met in Apr. 2017 during my 1-week stay at the N.S. Ashram.) To meet spiritually accomplished like him and Goodman is akin to meeting great rishis and yogis whom we hear about in the scriptures. At a later date, we met Sri. Ganesan (who is the grandnephew of Sri Ramana Maharshi and the former general manager of Ramanasramam) at the Asramam (see picture). We also had the good fortune of seeing Sri Nochur and Sri. Ganesan together at a Kumbhabhishekam function for the Samadhi of a Siddhar in a mutt situated a little off the girivalam route.

For the rest of our stay, we tried to participate in the morning and evening poojai-s, reading of Bhagavan’s works in the evening, paaraayanam in the evening after the poojai, and meditation. The terrace of YRS Asramam presented a glorious view of the Arunachala mountain and was a great place to meditate as well; one could also see peacocks trotting nonchalantly from one terrace to the other; see pictures.

Due to the courtesy of the hosts who let me join via telephone, I was able to continue to listen to the lectures on Bhagavan Ramanar’s Devikaloththiram given every Monday early morning in India) by Sri. Bala Krishnaswami in Cupertino, California as well as Swami Paramarthananda’s taped Gita lectures every Wednesday morning in Sri. Baskaran’s house in Toronto. To be able to listen to these lectures sitting in the terrace of the YRS guest room overlooking the holy Arunachala mountain was indeed a divine experience.

On Jan 18th morning, we visited Sri Arunachaleswarar temple and had a wonderful dharsanam of the Lord and His consort Unnamulai Amman. In the evening, a group of westerners sang bhajans with the melodious accompaniments of harmonium and guitar in the hall of the Mother’s Shrine. The hall was packed with listeners who joined the singing as well (see picture).

We did the giri valam (circumambulation) of the holy Arunachala mountain on Jan 22^nd (when Girija had mostly recovered from the severe cold she was suffering from soon after our arrival in Thiruvannamalai.) We started off from the Agni Lingam temple near Ramanasramam at 6 pm and returned back at 10 pm. Unfortunately, we could not do the girivalam more often.

From Jan 19 to Jan 29, the Sri Arunachaleswarar temple celebrated the Mahaa Kumbhabhishekam festival and we were just lucky and blessed to be in this very holy place at this very holy time. (Most temples in South India undergo a complete renovation of the buildings followed by a re-sanctification of the gods in the main altar as well as in other areas of the temple. This ceremony, performed once every 12 years, is called Mahaa Kumbhabhishekam. Elaborate yagna-s and poojai-s over a 10-day period were performed in the yaaga saalai. Holy water-filled Kalasam-s (pots) representing the various gods are sanctified with Veda mantra-s and will be poured over the idols of the deities as well as over the kumbha-s at the very top of the temple gopurams.)

We were particularly fortunate to be able to joined the local Thevaram group (led by Sri Chandramauli) in reciting Annamalai Thevaram songs at Sri Arunachaneswarar temple once or twice in each of the 10 days. (On the very first day, the paaraayanam was done in front of Kasi Viswanathar’s shrine inside the Dhurga temple situated inside the city; this Goddess is the guardian deity of Thiruvannamalai and is worshipped on the first day of the Mahaa Kumbhabhishekam with lakshaarchanai and copious flower decorations. On the other days, we did the paarayanam in front of the yaagasaalai or wherever else we found a place to sit down, as the crowd of observer devotees got larger by the day.)

On the Mahakumbhabhishekam day (Feb. 6), we could not make it to the scene of action since there was a huge crowd everywhere (-the expected number was 15 lakhs of people!) and we did not think we will get anywhere near to see the Abhishekam ceremony. (We realized later that we were wrong to have assumed so since several others from Ramanasramam were able to get a dharsanam from spots like the terrace of buildings nearby. We could not view it from our terrace in YRS ashramam.) We went to see Lord Arunachaleswara and Unnamulai amman later in the evening inside their altars in the temple which were closed for view the previous 10 days.) The crowd inside was quite large but we managed to get a good dharsanam of the Amman. When we tried to enter Arunachaleswara’s altar, the crowd was unmanageable and we were asked not to risk our lives in the stampede that was happening inside. We followed the advice and went around the prakarams. From the open courtyard in the middle, we could also go up the terrace from where one could see seven of the nine gopurams, all lit with dazzling colour lights (see pictures).

On a later day (Feb. 3), we went to the Kamakshi Amman temple situated near the pavalakkunru (see pictures) to have the dharsanam of this Goddess who is regarded as the guardian deity (ellai amman) of Thiruvannamalai (see pictures).

While in Thiruvannamalai, we were fortunate to be able to meet Sri Nochur Venkataraman, who steeped in Bhagavan Ramana’s philosophy and practice and is well-known for his excellent discourses on Sri Ramana and on Veda-s, and scriptures. He was at that time engaged in revising the already published Thamizh version of the book ‘Swathmasuki which was first published in Malayalam. This book is an excellent, detailed commentary on ‘Ulladhu Narpathu’ (உள்ளது நாற்பது; Forty Verses on Reality), one of Bhagavan’s most important works which epitomises His teachings on self-inquiry. Along with a few of his devotees, Sri Nochur was going through each of the forty verses, replacing complex Sanskrit words and usages with simpler ones in Thamizh and also adding more references from Bhagavan’s other works as well as from Thamizh saints like Manikkavachakar, Ramalinga Adigalar and Thayumanavar. I felt very fortunate and blessed to be asked by Sri Nochur to join the devotees involved in this effort which took place at his home during late afternoon each day from Jan. 26 till Feb. 8.

3. To Thirukkoviloor

After spending 21 spiritually uplifting days in Thiruvannamalai, Girija and I left for Thirukkoviloor on Feb. 9 mainly to visit Swami Nithyananda Giri at Gnanananda Niketan. Swamiji had not been feeling well for some time but he appeared to have re covered well (see picture taken in 2014).

We stayed at the Niketan for 2 nights. During this time, I met my old friend Hans (-I don’t recall his last name), a dentist from Germany who spends most of his retired life at the Niketan.) As on previous occasions, we went together to the nearby Veerattesvarar temple, a very ancient (~2000 year-old) temple for Lord Siva in the form of destroyer of the demon Andhakasura. A swamini, now living at the Niketan and helping the Swamiji, also accompanied us. Hans is particularly attracted to the shrine of Lord Ganesa inside this temple and sits in front of the deity for a long time looking at the idol. It is here that the great Thamizh poetess, Avvaiyar, is said to have composed the well-known ‘Vinayakar agaval’ hymn and got lifted by Ganesa’s trunk to Siva’s abode, Kailasam, ahead of other devotees who rode on elephant and horse to reach the mountain. There is a stone carving nearby depicting this incident.

Veerattesvarar’s consort, Sivanandavalli is housed in an adjacent temple. Some very unusual, beautiful stone and bronze idols are seen in the outer and inner prakarams of the Veerattesvarar temple (see pictures). Unlike on previous visits, this time we could not make it to the famous Ulagalandar (Vishnu as Thrivikrama) temple nearby for want of time.

4. To Madurai and Rameswaram

We returned to Chennai from Thirukkoviloor by taxi on Feb 9 and stayed with one of our friends, Sri. C.S. Ramasami in Chitlapakkam, near Chrompet till our return trip to Toronto on Mar 8. (I had met CSR and his wife Akila during my Kedarnath-Bhadrinath trip in 2012 when I stayed with them for a week in their house in Dehradun.) On Feb 14, we flew to Madurai in the morning and stayed in Madurai Residency hotel, a very nice one for short stay. In the evening, we went to Sri. Meenakshi Sundaresvarar temple and had a very good dharsanam of both the deities as well as other deities in the prakarams, including the Dancing Lord in the Velliambalam (Silver Sabhai) where He poses with the right foot lifted up and the left on the ground instead of the usual pose with the left foot up, as in Chidambaram.

We could also witness the evening abhishekam and poojai to Mukkurunip Pillayar on that auspicious Chathurthi day. The next day (Feb 16), we got up early and made our way to Meenakshi temple and got a good, leisurely dharsanam of both Her and Sundaresar. We took time to go around the prakarams and look at the sculptures, etc. We then enquired around and found our way to Ramanasramam near the South tower. This was the house wherein Bhagavan Ramana had the ‘death experience’ which then led him to Thiruvannamalai and remain there for the next 51 years. It was a very spiritual experience to be in the room where this remarkable realization event took place (see picture).

We then left for Rameswaram in an already booked car by about 11 am. (On the way, we visited St. Mary’s High School where I studied for 3 years (1951-54.) I met and talked to groups of students who were sitting outside in the lawn and also met and talked to the Headmaster. He was pleased that I could re-visit the school.) We reached Rameswaram around 3.30 pm and stayed in Brindavan Residency hotel, a nominally priced, good place to stay. [Girija had never seen Rameswaram before and I had seen the place and the temple in my school days when my father took me on a train trip arranged by devotees of Swami Chinmayananda (as the culmination of the Gita Yagna lectures he gave in Madurai). I remember Swami Chinmayananda performing abhishekam to Lord Ramanthar with water from the ocean (Sethu samudram)]. We went to the temple in late evening and had a very good dharsanam of Sri Ramanathar and Parvathavardhini Ambal. It happened to be the dhvajarohanam (raising the temple flag up the flagpole, kodi maram) day for the 10-day maasi magam festival.

We were fortunate to see the beautifully decorated Uthsava Moorthi-s of Swami and Ambal ready to start for procession in the streets.

The next day (Feb 17), we performed the pithru tharpanam for our ancestors with the help of a priest (relative of Akila) in his house. As part of the ceremony, we first made our sankalpam in the

Sankara Matam with the help of another priest who then guided us for a holy dip in the ocean (Bay of Bengal) followed by bathing in the 22 wells inside the temple, each containing puNya theertham from the many different holy rivers in India.

After performing the pithru tharpanam, we had our lunch as arranged by the priest. After some rest, we drove to the famous Pamban Bridge and then to the several other points of interest such as: former President Abdul Kalam’s house, Nambunayaki amman temple, Ramanathaswamy temple, Jada theertham and, finally, to Dhanushkodi beach; we could only get to the start of the beach since, going further would require a jeep drive which we did not have the time for. We started back to Madurai in the morning after a quick visit to the Temple (which was then filled with thousands of pilgrims from North India lining up to take bath in the ocean and in the holy wells.) We reached Madurai airport well on time to head back to Chennai by the 3 pm Jet Airways flight.

5. Visits to other temples:

After our return, we stayed in Chitlapakkam from Feb 18-Mar 7 during which time we could visit a few temples. One of them was the Thrisoola Nathar Temple (in Thirisulam village near Chennai airport) which is situated on a hillock in a small village and is very ancient (see picture).

We had a very beautiful dharsanam of the Lord, Ambal (Thripurasundhari) and Nandhigesvarar on the holy Maha Sivarathri day (Feb 24). Unlike the huge crowds of devotees in the other Siva temples inside the city, this temple was only moderately crowded and everyone could have a good view of the deities. As in our other Chennai visits, we went to Sri Kapaleesvarar temple (Mar. 2) and worshipped the Lord and Karpakambal. We could also see the decorated uthsava moorthi of Ambal in the outside hall (after a sponsored golden chariot procession.) There was a live dance performance going on in the outer prakaram. Later on Mar 5, we visited the Dhenupureesvarar temple in Madambakkam (Kamadhenu, the divine cow, worshipped the Lingam by pouring her milk on the idol and hence the name.) It is another very ancient temple with a variety of very beautiful stone carvings on the pillars in the outer hall; many of the sculptures, such as the one of Dhakshan with goat’s head standing near Veerabhadra, were unusual and not seen elsewhere. It is a pity that they are not well appreciated by many and not well taken care of. (I took pictures of only some them since the hall was packed with devotees witnessing the poojai for Sarabeswarar. see: https://tinyurl.com/ksocaqn for the collection.) We also visited the Siddhar Koil in Madambakkam which was established by Sri. Seshadri Swamigal, Here, statues of all the 18-siddhars as well as that of the Swamigal are seen in individual shrines. Such temples are very rare to find elsewhere. On the way back, we visited Skandhasramam, an elaborately built temple (belonging to the Santhananda Asramam in Pudukkootai) housing Skandha, Goddess Bhuvanesvari and several other deities all in gigantic proportions. It is quite unusual in its structure and concept. The day before our departure to Toronto, we went up the steps of Kumaran Kundram situated very near to where we were staying in Chitlapakkam. It is an amazingly beautiful temple with exquisitely decorated idols of the deities. There was a nice musical discourse going on Appar’s Thevaram by a lady in the ground level hall. The view from the top of the hill where the main deity resides is very nice.

6. Visit to Mullandiram and nearby temples

While we were in staying in the house of Sri. Ramasami in Chitlapakkam, a relative of him, Sri. Sankar offered to take us in his car to an ancient temple in Mullandiram, a small village north of Arani in Tiruvannamalai district (about 150 km away from Chennai). Mullandiram (முள்ளந்திரம்) is connected with Saint Arunagirinathar, the author of the well-known Thiruppugazh songs. He is said to have been born (or lived) here. It is also said that the great Siva devotee and Sanskrit scholar, Appayya Dhikshithar had his gurukulam training from his teacher in Mullandiram. We started off around 6 a.m. and reached there by 10 a.m. The countryside, though dry due to lack of rainfall, was still very beautiful with several rocky hills strewn all around. Our first visit was to a temple for Renukambal (Lord Parasurama’s mother who is regarded as the guardian deity for the village (see picture.)

We then moved on to our main destination, the Thanthondri Eesar (Svayambunathar) temple. The Goddess has the name Hamsa Nateswari, signifying Her bestowing Self-realization to her devotees (hamsa being part of the ‘ham saha’ chant done by spiritual seekers). Sankar has been trying to renovate this ancient temple which houses the ‘kula deivam’ (ancestral god) of his family with help from local villagers and friends elsewhere. He had arranged a devotee to do the daily Pooja to the Siva lingam. The temple, as per a stone inscription, was built in 1550 A.D. The Siva lingam inside is, according to a legend, a svayambu lingam (and hence the name, Svayambunathar) and was discovered when a devotee was ploughing his field of betel leaves. Later on, the vigraham of Nandhi was also dug out from a nearby field. The formal installation of the Siva Lingam, Ambal and Nandhi is yet to be done and financial help is being sought from the public. Going around the temple, we saw a shrine for Ganesh and a statue of Nandhi that was dug out. There is also an adjacent dried out pond (theppak kulam.) There are also bilva trees near the temple (-I understood, there are quite a few of them in the village.)

The outer stone mandapam with many pillars is fairly intact, though it needs much repair to reinforce the pillars and renovate the structure. This mandapam has an amazing range of stone carvings on the pillars which are worn out by age and exposure to the weather. The carvings, however, are still intact. It is a great pity that their beauty and value are not known yet to the general public. I have taken pictures of most, but not all, of them and some are displayed below. These sculptures depict a huge variety of God figures such as: Siva and Parvathi; Dancing Ganesha; Murugan riding on peacock; Siva as bhikshatanar accompanied by a dog and Kundodhara carrying the begging vessel on his head; Gajasamhara moorthi; Siva as a hunter (kiratha) with Parvathi accompanying him carrying Skandha on her hip; Veerabhadra and Dhakshan with goat head; Mahishasura mardhini; Urdhva Thandavar; Kali; Bhiravar; Rama and Lakshmana carrying their bows and arrows; and many more.

There are also sculptures depicting puranic events, such as: Markandeya hugging Siva linga as his rescue when Yama throws his rope (pasam) around him and the lingam; Siva killing andhakasura (?); Hanuman dragging Siva lingam with his tail wound around the lingam (for installation in Rameswaram ?); Vishnu offering his eye as a lotus flower to Siva (who then gives him the chakra as a gift); the discovery of a Siva lingam under the feet of bullocks during the ploughing of a field – this most likely refers to the legend about the discovery of the Siva lingam of this temple; Saint Thirunavukkarasar being worshipped by the king after his conversion from Jainism to Shaivism (very rare sculpture); a Siva gana (Kundodhara?) carrying an old lady, possibly Karaikkal ammaiyar, in a basket on his head (very rare sculpture); a hunter who climbed up a bilva tree oi a Mahasivarathri night and, unknowingly, kept dropping the leaves on a Siva lingam below and getting blessed by Siva; Vyagrapadha Rishi (with tiger’s legs) performing Pooja to a Siva lingam; ; a Shaivite Saint praying to Siva; a woman (man?) jumping on to a tree to escape from a tiger’s chase; a farmer. There are also some carvings whose significance is unknown (to me): a yogi in tapas with a pig near him; a god (Siva?) going to a war (?); a drummer; a person on a boat; etc.

There are still many more sculptures which I did not take pictures of. We then went to an ancient Vishnu temple nearby. The moorthy is called Kalyana Venkatesvarar and is said to be the precursor to a similar display in Thiruppathi. The temple is in a dilapidated condition (see picture) and its renovation is planned by devotees like Sri. Shankar’s and other families.

We then drove to Pannirandu puthoor to see the temple of Lord Vidhyapatheesvarar and Goddess Akshrambikai. Like the earlier ones described above, this temple is in a very good condition with a shining dwaja sthambam and a mandapam for Nandhi. (see pictures).

Interestingly, Saint Arunagirinathar has composed a Thiruppugazh on Lord Muruga of this place which is also called Somanathan matam, in honour of the great scholar, Somanathan, who was an ardent devotee of Lord Arunachalesvarar of the nearby Thiruvannamalai. During his time, the place was ruled by King Prabuta Devaraya and hence the other less known name, praputadevarayapuram (ப்ரபுடதேவராயபுரம்) for this place (- this name is sometime associated with Mullandiram; this is likely to be incorrect.) Interesting details about the Saint and the scholar are given on the inside wall of the temple (see pictures.)

Our next and final destination was the village of Adayapalam, the birthplace of Sri. Appayya Dhikshithar. During his time two Sivan temples were built (in 1582 A.D.) according to his wish. These are Kalakantesvarar temple and Neelakantesvarar temple which not far from each other. We had time for only the former temple. It is well-maintained thanks to the pioneering efforts of Sri. Chandrasekhara Sarasvathi Swamigal, the great Maha Periyava, of Kanchi Kamakoti Sankara mutt and had its renovation and kumbhabhishekam done by Sri. Jayendra Sarasvathi Swamigal in 2009. There are stone vigrahams for Adhi Sankarar and Sri. Appayya Dhikshithar inside the temple and also marble inscriptions of his history detailing his devotional literary contributions. Many of Sri. Dhikshithar’s sthothra-s, as well as musical compositions (krithi-s) in parise of Sri. Dhikshithar composed by other vidwan-s, are also found along the walls of the temple and the adjoining meeting hall. It was a divine experience to visit this Siva Temple built by one of the greatest Siva devotees and Sanskrit scholar whose works are cited as authorities in Hindu philosophy and whose sthothra compositions are recited in many Hindu households. One of these hymns is the famous Margabhandhu sthothram (popularized by the late Brahmasri. Anantharama Dhikshithar, a descendent of Sri. Appayya Dhikshithar.) It was a thrilling experience for me to realize that the term ‘kalakantam’ used to describe Siva in this sloka was addressed to the deity, Kalakantesvarar of this temple.

We started our return to Chennai by about 4 pm after a very delicious lunch around 3 pm in the house of one of the families associated with the temple and also deeply involved in the renovation of the Mullundiram temple which is the goal of Sri. Sankar’s family.

Wednesday, May 20, 2020

உயிரூட்டும் செய்யுள்கள்

உயிரூட்டும் செய்யுள்கள்

வே.ச. அனந்தநாராயணன் (அனந்த்)

யாப்பிலக்கணம் வழுவாமல் இயற்றப்பட்ட கவிதை ஒன்றின் எழுத்துக்கள் ஒரு ஓவிய அமைப்புக்குள் ஒரு குறிப்பிட்ட விதத்தில் அடக்கப்படுமாறு இயற்றப்படும் கவிதை சித்திரக் கவி அல்லது சித்திரச் செய்யுள் என்று பெயர் பெறும். இக்கவிதை இனம் பற்றிய மேலதிகச் செய்திகள் கொண்ட கட்டுரை ஒன்றை இந்த வலைப்பூவின் சந்தவசந்தம் பகுதியில் காணலாம். ஒரு எடுத்துக்காட்டாக, அக்கவியரங்கத்தில் நான் இட்ட ஒரு சித்திரச் செய்யுள் :

பிணைந்துள்ள பாம்புகள் ஒவ்வொன்றிலும் உள்ள எழுத்துக்களைத் தலைப்பாகம் தொடங்கி, வால் பாகத்தின் இறுதிவரை படித்தால் இரண்டு வெவ்வேறான (ஒன்று இன்னிசை வெண்பா, மற்றது நேரிசை வெண்பா வகை) பாடல்கள் கிட்டும். இவை இரண்டிற்கும் பொதுவாக உள்ள பல எழுத்துகளை முன்கூட்டியே யோசித்துச் செய்யுளில் அமைத்து எழுத வேண்டும்.
கவியரங்கத்தின் இறுதிப் பகுதியில், பகவான் ரமண மஹர்ஷியின் பாடல் ஒன்றில் காணும் சொல் அமைப்பை ஒரு ”சுருள் இணை” (a pair of interacting helices in a zipper arrangement) வடிவச் சித்திர கவியாகத் தந்திருந்தேன்.

உள்ளதல துள்ளவுணர் வுள்ளதோ வுள்ளபொரு

ளுள்ளலற வுள்ளத்தே யுள்ளதா – லுள்ளமெனு

முள்ளபொரு ளுள்ளலெவ னுள்ளத்தே யுள்ளபடி

யுள்ளதே யுள்ள லுணர். (‘உள்ளது நாற்பது’)

இவ்வடிவம் புரதங்கள் பலவற்றில் காணப்படுவதையும் சுட்டியிருந்தேன். அதையொட்டி, மேலும் சில செய்திகளை இங்குப் பரிமாறிக் கொள்ளலாம் எனத் தோன்றியது.

புரதங்களும், மரபணு மூலக்கூறுகளான டீஎன்ஏ, ஆர்என்ஏ போன்ற உயிரியல் தொடர்பான, அளவில் பெரிய மூலக்கூறுகள், பல சிறிய மூலக்கூறுகளின் கோப்பாக அமைந்தவை. நம் உடலில் காணப்படும் 25-ஆயிரத்திற்கும் மேலான புரதங்கள் யாவும், 21 வகையான ’அமைனோ ஆசிட்’ எனப்படும் சிறிய மூலக்கூறுகளை வெவ்வேறு வகைகளில் தொடுக்கப்பட்ட சங்கிலிகளாக அமைந்தவை. டீஎன்ஏ, ஆர்என்ஏ மூலக்கூறுகள் பெரும்பாலும் நான்கே வகையான நியூக்ளிக் ஆசிட் எனப்படும் மூலக்கூறுகளைப் பல்வேறு வகையில் தொடுத்து அமைந்த சங்கிலிகளாக அமையும். இந்தச் சங்கிலி போன்ற கோப்பை முதல்நிலை வடிவம் (ஆங்கிலத்தில் primary structure) என்பார்கள். இவற்றிற்கும் சித்திரகவிச் செய்யுள்களுக்கும் அவற்றின் வடிவங்களுக்கும் ஆழமான தொடர்பு இருப்பதாக எனக்குப் படுகிறது. அதை விளக்க எழுந்ததே இந்தக் கட்டுரை.

எனது கண்ணோட்டத்தின்படி, புரதங்கள்,  டீஎன்ஏ, ஆர்என்ஏ போன்ற பெரிய அளவு மூலக்கூறுகளின் அடிப்படை மூலக்கூறுகளைச் செய்யுள்களின் அடிப்படையான எழுத்துக்களோடு ஒப்பிடலாம்.  எப்படிச் செய்யுள் எழுத்துக்களைக் குறிப்பிட்ட விதங்களில் அமைத்தால் பல்வேறு வகையான சித்திரச் செய்யுள் அமைப்புகள் எழுகின்றனவோ அதுபோலவே, உயிரினங்களில் காணப்படும் சங்கிலி போன்ற நீண்ட மூலக்கூறுகள் இயற்கையாகவே, இயற்கையின் இலக்கண விதிகளின்படிப் பல்வேறு வடிவங்களை மேற்கொள்வதைக் காணலாம்.   அவற்றில் ஒன்றான ‘லூசீன் ஜிப்பர்’ வடிவை இந்த வலைப்பூவின் சந்தவசந்தம் பகுதியில் உள்ள ”சித்திரச் செய்யுள்” கட்டுரையில் சுட்டியுள்ளேன். அவ்வடிவைப் போன்ற மேலும் பற்பல வகையான முப்பரிமாண வடிவங்களைப் புரதங்கள், நியூக்ளிக் ஆசிட்  சங்கிலிகள் (primary structure) மேற்கொள்வதைக் கடந்த 60,70 ஆண்டுகளில் உயிரியல், உயிர்வேதியியல் ஆராய்சியாளர்கள் கண்டுபிடித்துள்ளனர்.

புத்தம் புதிதாக உண்டாக்கப்பட்ட ஒரு புரதம் தொடக்கத்தில் ஒரு ஒழுங்கான வடிவ அமைப்பை மேற்கொள்ளாமல், எண்ணற்கரிய வடிவங்களின் கூட்டாகக் காணப்படும்; அது இப்புரதத்தின் முதல்நிலை வடிவம் (primary structure); அடுத்து, பட்டை, சுருள் (corrugated strip or sheet) போன்ற அமைப்புகளைக் கொண்டது இரண்டாவது நிலை வடிவம் (secondary structure); இந்நிலை வடிவங்கள் ஒன்றோ பலவோ கூட்டாகச் சேர்ந்தது மூன்றாவது நிலை வடிவம் (tertiary structure); இரண்டு அல்லது இரண்டிற்கு மேற்பட்ட மூன்றாவது நிலை வடிவங்களின் கூட்டாக அமைவது நான்காவது நிலை வடிவம் (quaternary structure).

சித்திரச் செய்யுள் ஒன்றின் எழுத்து வடிவத்தை புரதத்தின் முதல்நிலை வடிவத்தோடு ஒப்பிடலாம். அச்செய்யுள் கவிஞன் தேர்ந்தெடுத்த சித்திர வடிவத்திற்குள் அமைக்கப்பட்ட நிலையைப் புரதத்தின் இரண்டாவது நிலை வடிவத்தோடு ஒப்பிடலாம். எனினும், பெரும்பாலான புரதங்களின் இரண்டாவது நிலை வடிவங்கள் இரண்டே பரிமாணம் கொண்ட சித்திரம் போலன்றி, முப்பரிமாணம் கொண்டு திகழ்வதை நினைவிலிருத்த வேண்டும்.  சித்திரச் செய்யுளை  முப்பரிமாணம் கொண்ட சித்திர வடிவங்களில் உள்ளடக்கி அமைப்பது மிகவும் சிரமமான, இதுவரை முயலாத ஆனால் முடியக்கூடிய சாதனையே.

இனிப் புரதங்களில் காணும் சித்திர வடிவங்களுக்கான ஓரிரு எடுத்துக்காட்டுகள் கீழே:

1. இரத்தத்தில்ஆக்ஸிஜனைச் சுமக்கும் ஹீமோக்ளோபின்; மேலிருந்து கீழாக, முதல் நிலை (primary structure); பட்டை, சுருள் போன்ற அமைப்புகளைக் கொண்ட இரண்டாவது நிலை வடிவம் (secondary structure); முதல் நிலை வடிவங்களின் கூட்டாக அமைந்த மூன்றாவது நிலை வடிவம் (tertiary structure); நான்கு ஹீமோக்ளோபின் மூலக்கூறுகளின் மூன்றாவது நிலை வடிவங்களின் கூட்டாக அமைந்த நான்காவது நிலை வடிவம் (quaternary structure) என்ற முப்பரிமாண அமைப்புக்கள் காட்டப்பட்டுள்ளன.

2. மற்றொரு புரதத்தின் நான்காவது நிலை அமைப்பு:

3. நியூக்ளிக் ஆசிட் அமைப்பு. இடமிருந்து வலம்: முதல், இரண்டாவது, மூன்றாவது நிலை வடிவங்கள்.

4. சில ’வைரஸ்’களின் வடிவங்கள்: இவை, ந்யூக்ளிக் ஆசிட் ஒன்றை மையமாகக் கொண்டு பல புரதங்களின் மூன்றாவது நிலை வடிவங்களின் கூட்டாக அமைந்த மாபெரும் ‘சித்திரச் செய்யுள்களாகக்’ காட்சியளிப்பதைக் கண்டு வியக்கலாம்.

இப்போது கூறுங்கள், நம் உடலில் இருக்கும் மூலக்கூறுகளை உயிரூட்டும் சித்திரச் செய்யுள்களாகக் கருதலாம் தானே?

மேலதிகமாகச் சில செய்திகளைத் தரலாமென நினைக்கிறேன்.

நான் உயிர்வேதியியல் பேராசிரியராகப் பணி புரிகையில், புரதங்களின் வெவ்வேறு வகையான அற்புத முப்பரிமாண அமைப்புகள் ( 3-dimensional structure (or 'conformation' of proteins) பற்றியும் அவை எவ்வாறு அம்மூலக்கூறுகள் தத்தம் தொழில்களை ஆற்றத் துணை செய்கின்றன என்பது பற்றியும் மாணவர்களுக்கு வகுப்பில் விவரிப்பது எனக்குப் பிடித்தமான வேலை. அத்துடன், அவ்வடிவங்களின் கலையழகு பற்றியும் பேசுவதுண்டு. நான் ஆய்வு தொடங்கிய நாள் முதல் இன்றுவரை கடந்த 50+ ஆண்டுகளாகப் புரதங்கள் இத்தகைய வடிவங்களை மேற்கொள்வதற்கான பௌதிக-இரசாயன விதிகள் யாவை என்ற கேள்விக்கு முழுதுமான விடை கிட்டியதில்லை. இவ்வடிவங்கள் புரதங்கள் (-அவை போல, நியூக்ளிக் ஆசிட், பிற மூலக்கூறுகள்) உடலில் ஆற்றும் பணிகளோடு மிக நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டுள்ளன.

என்பதால், மேற்சொன்ன விதிகளை நாம் அறிந்தால், அவை மீறப்படும்போது நிகழும் வியாதிகள் (அநேகமாக எல்லா நோய்கள்) பற்றிய அடிப்படை அறிவும் அவற்றைக் குணப்படுத்தும் வழியும் பற்றி அறியலாம் என்பதால், மருத்துவத் துறைக்கு இந்த வடிவம்-வேலை (Structure-Function) தொடர்பு பற்றிய அறிவு மிகவும் பயன்படும்.

நடைமுறையிலும் நாம் காணும் (கை, கால், நாற்காலி, கூடை, பூட்டு-சாவி.. போன்ற) பொருள்களின் தூல வடிவங்கள் அப்பொருள்கள் ஆற்றும் செயல்பாடுகளோடு தொடர்பு கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கலாம்.

இப்போது ஒரு கேள்வி: இத்தகைய வடிவம்-வேலை (Structure-Function) தொடர்பு சித்திர கவிதைகளில் காணப்படுகிறதா? பொதுவாகச் சொன்னால், இல்லையெனத் தோன்றுகிறது. ஏனெனில் கவிதைகளின் ”பணி” அல்லது பயன் அவற்றைச் சுவடியிலோ கணினியிலோ படிக்கையில்) அவற்றின் எழுத்துக் கோப்பிலேயே கிட்டிவிடுகிறது. எனினும், செய்யுட்களில் பயிலும் (பாவகைக்கேற்ற) அமைப்பும் ஓசை நயமும் படிப்பவரின் அனுபவத்தைக் கூட்டவோ கழிக்கவோ இயலுமென்பதால், இந்த அனுபவம் தருவதைச் செய்யுளின் ‘பணி’ எனக் கொள்ளலாம். இவ்வகையில் சித்திரச் செய்யுள்கள் யாப்பு விதிகளுக்கு மட்டுமன்றி, தூல வடிவம் பற்றிய விதிகளோடு அமைக்கப் பெறுவதால், அதிகப்படியான ஒரு அனுபவத்தை நமக்குத் தருகின்றன. நமது கவியரங்கத்திலும், பயிற்சித் தளத்திலும் இடப்படும் சித்திரக் கவிதைகளும் இதற்குச் சான்று.

சமய நூல்களில், மந்திரங்களை (முக்கோணம், எண்கோணம், சக்கரம் போன்ற) குறிப்பிட்ட வடிவங்களில் எழுதுகையில் கிட்டும் ஆன்மிகப் பயன்கள் பற்றிப் பேசப்படும். சித்திரச் செய்யுட்களையும் அவ்வகையில் கருதுவதுண்டு. அவற்றை ஆலயங்களில் வரைவதும் உண்டு.

சித்திர கவி அமைப்புகளில் எனக்கும் ’நாகபந்தம்’ என்னும் சித்திர கவிதையில் பயன்படுத்தப்படும் பாம்பின் வடிவத்திற்கும் ஒரு தனி பந்தம் இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. ஏனெனில், புரதம் பற்றிய எனது உயிர்வேதியியல் வகுப்புகளில், நான் புரதங்களைப் பாம்புகளோடு ஒப்பிடுவதுண்டு. காரணம், நம் உடலில், அமைனோ அமிலங்களின் (amino acids) தொகுப்பான ஒரு சங்கிலியைப் போல உருவாகும் புரதங்கள் தங்கள் பிறப்பிடமான ரைபோஸோம் கூட்டிலிருந்து வெளிவருகையில் பாம்புகள் போலப் பல்வகையில் நெளிந்து, நீண்டும் சுருண்டும் பலவகையான உருவங்களோடு வெளிவரும். இதைக் கவிதைக்கான எழுத்துகளை, ஒருவகைத்தான குறிப்பிட்ட வடிவத்திலன்றிக் கோடிக்கணக்கான உரைநடை அல்லது பாவடிவங்களிலோ அமைப்பது போல எண்ணலாம். (எவ்வாறு ஒரு பாம்புகள் நிறைந்த பள்ளத்தில் (snake pit) ஒவ்வொரு பாம்பும் ஒவ்வொரு கணத்திலும் வெவ்வேறு வடிவங்கள் பூண்டு நெளியுமோ அதுபோல ஆனால் அதற்கும் மேலான எண்ணிக்கையில்.

ஆனால், என்னே அதிசயம்! மிக விரைவில் (1-20 நிமிடங்களுக்குள்) ஒவ்வொரு புரதமும் தனக்கே உரித்தான ஒரு தனிவடிவை மேற்கொண்டு விடுவதைப் பார்க்கிறோம். இது, ஒவ்வொரு பாடலும் ஒரு தனிப்பட்ட சித்திரகவி அமைப்பைத் தேர்ந்துகொள்வது போன்றது. இப்படித் தேர்ந்தெடுப்பதற்கு எந்த பௌதிக-இரசாயன விதிகளைப் பின்பற்றுகின்றன என்ற ஆய்வு பல நோபல் பரிசுகளை வாங்கித் தந்திருக்கிறது, ஆனால் முடிவான விளக்கம் இன்னும் கிட்டியபாடில்லை:

இப்புரதங்களின் முழுமையான முப்பரிமாண வடிவங்களுக்குள் பல இடங்களில் வடிவ அமைப்பில் (சுருள் (helix), பட்டை (sheet) போன்ற) ஒற்றுமை இருப்பினும் அவற்றிலுள்ள அமைனோ அமிலங்களின் கோப்புகள் வெவ்வேறாக இருப்பன.

பாம்புகளும் சுருள் போன்ற வடிவங்களை மேற்கொள்வதாகச் சித்தரிக்கும் கார்ட்டூன்களை கேரி லார்ஸன் (Gary Larson) என்னும் கார்ட்டூன் கலைஞரின் படைப்புகள் பலவற்றில் நான் கண்டதுண்டு. காட்டாக ஒரு படம் கீழே:

எனவே என் உயிர்வேதியியல் வகுப்புகளின் தொடக்கத்தில் அவரது படங்களில் ஒன்றை முதலில் திரையில் காட்டிய பின்னரே எனது உரையைத் தொடங்குவது எனது வழக்கம். இதன் வழியாக, மாணவர்களின் கவனத்தை முழுமையாக இழுத்து வைப்பதும் சாத்தியமாகும்!

இனி, புரதத்தின் அளவு பெரிதாக ஆகப் புரதங்களில் ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட முப்பரிமாண அமைப்புகளை மேற்கொள்ளும்; இது சித்திரச் செய்யுளின் வெவ்வேறு பகுதிகளை வெவ்வேறு சித்திர கவி வடிவங்களில் அமைப்பதைப் போன்றது (இதை இங்குள்ள சித்திர கவிஞர்கள் முயன்று பார்க்கலாம்!). இதற்கு அடுத்த நிலையில் ஒரே புரதத்தின் மூலக்கூறுகள் இரண்டோ பலவோ சேர்ந்து மேற்கொள்ளும் முப்பரிமாண வடிவங்கள் உள்ளன; ஆங்கிலத்தில் இதை quaternary structure என்பர்.

இவற்றில் சிலவற்றை முன்னிடுகையில் உள்ள படங்களில் கண்டோம்.

புரதங்களைப் போல, டீ.என்.ஏ. போன்ற மூலக்கூறுகளும் தமக்கே உரித்தான வடிவங்களை தமது 4,5 வகையாக நியூக்ளிக் அமில மூலக்கூறுகளின் தொடுப்பிற்கேற்ற வண்ணம் மேற்கொள்ளும். க்ரோமோசோம் என்னும் மரபணுவில் விதவிதமான டீஎன்ஏ அமைப்புகளைக் காணலாம்:

இறுதியாக, நம் உடலிலுள்ள புரதங்கள், ந்யூக்லிக் ஆசிட் போன்ற மூலக்கூறுகள் மேற்கூறியபடி பல்வகையான சித்திர கவி அமைப்புகளைப் போலவும் மேலதிகமாகவும் கொண்டு தமது பணிகளைச் செய்வதைப் பார்க்கையில், நாம் நம்முடைய சொந்தக் கற்பனையிலிருந்து உண்டாக்கும் அழகழகான வடிவங்களை (சித்திர கவி வடிவங்கள் உட்பட!), கண்ணுக்குத் தெரியாமல் நம் உடலுள் வாழும் மூலக்கூறுகள்தாம் தீர்மானிக்கின்றனவோ என்ற ஐயம் எனக்குள் எழுகிறது. கீழே காணும் சித்திரங்கள் இதை உறுதிப் படுத்துகின்றன (முதல் படத்தில், கோப்பை, ஜாடி போன்றவைகளில் காணும் வேலைப்பாடுகள் புரதங்கள் மேற்கொள்ளும் அடிப்படை அமைப்புகளை (protein motifs like Greek Key motif) ஒத்திருப்பதைக் காட்டுகின்றன.

கீழே தந்துள்ள படங்களில் இடப்பக்கம் உள்ளவை நடைமுறையில் நாம் காணும் கலைப்படைப்புகள், வலதுபக்கம் உள்ளவை புரதங்களிலும், வைரஸ் என்னும் உயிரிகளிலும் காணப்படும் வடிவங்கள்.

’

இதுபோல, கூடைகளிலும் கோலங்களிலும் காணும் சித்திர அமைப்புகளும் உடலுள் வாழும் மூலக்கூறுகளில் இருப்பதை உயிர்வேதியியல் ஆய்வுகளின் கண்டுபிடிப்புகளில் (?) காண்கிறோம்.

கூடையின் அடிப்பாகப் பின்னல் வடிவமைப்பு Zika-வைரஸ்ஸின் புரதங்களின் அமைப்பு.

ஆக, . நம் பெருமையாகக் கூறிக்கொள்ளும் நமது கற்பனை ஆற்றல் இவ்வளவு தானா?? மேலும் பார்க்கப் போனால், ஒரு அணுவிலிருந்து இந்தப் பிரபஞ்சம் வரை எங்கும் சித்திரகவி போன்ற அமைப்பு பரந்து காணப்படுவது, இயற்கையின் சித்திரக் கலைத் திறனை நம் மனத்தில் ஆணியறைந்தாற் போல உணர வைக்கிறது:

அணுவின் அமைப்பு

அகிலத்தின் அமைப்பு

இதையெல்லாம் பார்த்தால், நாம் நமது கற்பனை என்று பெருமைப் பட்டுக்கொள்ளும் கலை வடிவங்களுக்கு அடிப்படைக் காரணமாய் இருப்பவை உயிரினங்களின் உடலுள் இருக்கும் மூலக்கூறுகள் தாமோ? என்ற ஒரு கேள்வி நம்முள் எழுகிறது. அதை மேலும் ஊர்ஜிதப் படுத்துவது போல உள்ளது, கீழுள்ள சுட்டியில் காணும் ஒரு சிறு மீனின் “கற்பனை”யில் உருவாகும் ”சித்திரக் கவி”: https://www.youtube.com/watch?v=B91tozyQs9M

இதைப் போலவே, சிலந்தியின் வலை, தூக்கணாங் குருவிக் கூடு, இலைகள், பூக்கள், காய் கனிகளில் காணும் ஒழுங்கு வடிவங்கள் ஆகியவற்றிற்கும் நமது உடலினுள்ளும், வெளிப்புறத்திலும் நாம் காணும் உயிர்ச் சித்திரங்களே நமது கற்பனையில் எழும் ஓவிய, சிற்ப வடிவங்களுக்குக் காரணமாக இருக்கலாம். மேலும், உயிரினங்கள் வாழ்வதற்கு இன்றியமையாத தேவையான தண்ணீரின் பலவகையான பனிக்கட்டிகள் மேற்கொள்ளும் ஒழுங்கு வடிவங்களும், கோள்கள் விண்மீன்கள் போன்றவற்றின் அமைப்புகளும், மனிதனுக்குச் சுயமாகக் கற்பனை என்று ஒன்று உள்ளதா என்ற வினாவிற்கு ஊட்டம் தருகின்றன. இதை உணர்ந்ததால் தானோ பிகாஸோ போன்ற கலைஞர்கள் ஒழுங்கற்ற (asymmetric) வடிவங்களைப் படைத்துத் திருப்தி கொள்கிறார்கள்?

"கலையுணர்வும், கற்பனைத் திறனும், கவிப்புலமையும் ஒருங்கே பெற்று அமைப்பது சித்திரக் கவி” (1) என்று நம் பெருமையாகக் கூறிக்கொள்ளும் கவிதையில் காண்பவை நீளம், அகலம் என்ற இருபரிமாண அமைப்புக் கொண்ட ஒழுங்கு வடிவங்களே. முப்பரிமாண சித்திரக் கவிதைகளை அமைப்பது கடினம் எனினும் சாத்தியமெனத் தோன்றுகிறது; அவ்வாறு இதுவரை எவரும் முயன்றதில்லை. அதனினும் மேலான வகையில், புரதங்கள், நியூக்ளிக் ஆசிட் ஆகிய மூலக்கூறுகள் அடிப்படையான முப்பரிமாண வடிவங்களை மேலும் முப்பரிமாணத்தில் அடுக்கிப் பல்வகையான அமைப்புகளை மேற்கொண்டு நம்மை வியக்க வைக்கின்றன. நமது கற்பனை ஆற்றல் இவ்வளவு தானா? சிந்தியுங்கள் (சுயமாக!).

---------------------------------------

துணை நூல்கள்:

1. வே.இரா. மாதவன், ‘சித்திரக் கவிகள்’ உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனம், சென்னை (1983).

2. http://tamildigitallibrary.in/book-detail.php?id=jZY9lup2kZl6TuXGlZQdjZl1luty)

3. ’சித்திரக் கவித்திரட்டு’, ஞா. பாலசந்திரன், ஞானம் வெளியீடு (2016)

Thursday, December 31, 2020

Blog Index & Links

Friday, July 31, 2020

Pilgrimage-2017

உ

திருச்சிற்றம்பலம்

Wednesday, May 20, 2020

உயிரூட்டும் செய்யுள்கள்